Μελισσοθεραπεία

Ο τροπος, με τον οποιο δρα το δηλητηριο της μελισσας στον ανθρωπινο οργανισμο, ειναι ακομη αγνωστος και δεν ειναι επιστημονικα τεκμηριωμενος. Παρολα αυτα το δηλητηριο της μελισσας χρησιμοποιοταν απο τον καιρο του Ιπποκρατη και ηταν γνωστο για τις θεραπευτικες του ιδιοτητες σε εκφυλιστικες παθησεις και σε αυτοανοσα νοσηματα οπως αρθριτιδες, ρευματοειδης παθησεις, παραμορφωτικη σπονδυλοαρθριτιδα, σκληρυνση κατα πλακας, οστεοποιηση συνδεσμων, νευραλγιες, νευρομυαλγιες, οσφυαλγιες κ.α. Εχει χρησιμοποιηθει για την καταπολεμηση σοβαρων καρδιακων νοσηματων, φαινεται οτι εχει ρυθμιστικη δραση στην αρτηριακη πιεση, εχει ευεργετικες δρασεις στην αθηροσκληρωση και στο περιφεριακο αγγειακο συστημα, εχει αγγειοδιασταλτικες και αντιπηκτικες ιδιοτητες και βοηθαει στο γαστρικο ελκος. Ευρηματα δειχνουν οτι βοηθαει και εξομαλυνει την εμμηνο ρυση, βελτιωνει την ποιοτητα και την ποσοτητα του σπερματος των αντρων και ενισχυει το ανοσοποιητικο συστημα. Σημερα φαινεται να ειναι πολλα υποσχομενο για την θεραπεια και την προληψη του καρκινου, οπως αποδειχτηκε απο την επιστημονικη κοινοτητα. Μελλοντικα, ενδεχεται να στηριχτουν πανω στο δηλητηριο της μελισσας (και σε αλλα δηλητηρια...) νεου τυπου χημειοθεραπειες που δεν θα εχουν ή θα εχουν μειωμενες παρενεργειες.

ΜΕΛΙΣΣΟΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ

Ο μελισσοβελονισμος ειναι ο βελονισμος με κεντρια μελισσων σε βελονιστικα σημεια, σε αρθρωσεις και αλλα σημεια του σωματος. Ο αριθμος των τσιμπηματων και η συχνοτητα αυτων εξαρταται απο την παθηση και την σοβαροτητα αυτης. Τυπικα, σε μια θεραπεια βελονισμου μπορουν να χρειαστουν 5 ή περισσοτερα τσιμπιματα, 1-3 φορες την εβδομαδα ή και συχνοτερα. Γινεται απο απολυτως εξειδικευμενο θεραπευτη-μελισσοβελονιστη που συνηθως ειναι βοτανοθεραπευτης ή/και βελονιστης.
Στην πραξη, για να κανει μελισσοβελονισμο καποιος θα πρεπει να διαθετει ενα μελισσι σε οικειο περιβαλλον, να εχει ειδικες οδηγιες απο καποιον ειδικο και να εχει εκπαιδευτει (αυτος ή καποιος αλλος) στο να τις εφαρμοζει. Αλλη λυση ειναι να επισκεπτεται καποιον ειδικο που διαθετει προσβαση σε μελισσια ανα τακτα χρονικα διαστημα. Γενικα, φαινεται οτι ο μελισσοβελονισμος μπορει να χρησιμοποιηθει ως θεραπευτικο αλλα και ως προληπτικο μεσο.

Ο μελισσοβελονισμος δεν πρεπει να γινεται απο μελισσοκομους, εντομολογους, γεωπονους ή ακομη και ιατρους που δεν εχουν ειδικη εκπαιδευση στον μελισσοβελονισμο και σε εξειδικευμενα πρωτοκολλα. Ο μελισσοβελονισμος δεν πρεπει να εφαρμοζεται τυχαια και ανευθυνα.Ο μελισσοβελονισμος μελεταται συστηματικα και επιστημονικα εδω και λιγο καιρο μονο, γι’αυτο δεν ειναι τεκμηριωμενος ιατρικα και ως εκ τουτου δεν αποτελει ιατρικη πραξη. Παρολα αυτα, ειναι πολλα υποσχομενος.

Στην Αμερικη και την Αυστραλια, ο μελισσοβελονισμος εχει «εκσυγχρονιστει» περισσοτερο απ’οτι στις αλλες περιοχες του κοσμου. Την τελευταια δεκαετια, ολο και περισσοτερα πανεπιστημια ιατρικης, φαρμακολογιας, βιοχημειας και βιοφυσικης μελετανε τον μελισσοβελονισμο και το δηλητηριο της μελισσας. 


ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΠΟΣΟΤΗΤΑ?

Ο τροπος ληψης του δηλητηριου καθοριζεται αποκλειστικα απο ειδικο μελισσοθεραπευτη, ο οποιος και τον επιλεγει. Η δοσολογια ληψης ρυθμιζεται αυστηρα απο τον ειδικο μελισσοθεραπευτη-μελισσοβελονιστη που μας επιβλεπει. Στην περιπτωση ληψη δηλητηριου σε στερεη μορφη καψουλας ή αλλου σκευασματος με σκοπο την προληψη και την γενικοτερη τονωση, η χρηση γινεται συμφωνα με τις οδηγιες χρησης του σκευασματος. Το συλλεγόμενο δηλητήριο σε ξηρά μορφή ονομαζεται apitoxin. Η διαφορά του Apitoxin, με το δηλητήριο κατ’ ευθείαν απο το τσίμπημα της μελισσας, είναι ότι το Apitoxin λειτουργεί μόνον διεγερτικά, καθώς οξειδώνεται απ’ τον ατμοσφαιρικό αέρα και γίνεται όξινο λόγω του φυσιολογικού ορού που του προσθέτουν κατα την αραιωση. Το άμεσο τσίμπημα μέλισσας στο σώμα, μετά την αρχική διέγερση που προκαλει, λειτουργεί ηρεμιστικά και, εν τέλει, εξισορροπεί τον οργανισμό μας.

Δεν ξέρουμε ποτε πόσο δραστικό είναι το Apitoxin, σε αντιθεση με το δηλητήριο του τσιμπήματος της μέλισσας, το οποιο διαφοροποιείται σε προβλέψιμο εύρος, λόγω της ηλικίας της μέλισσας και λόγω της γύρης και το μελιου που τρώει. Ακόμη κι από την ίδια κυψέλη, οι μέλισσες έχουν διαφορετικής ποιότητας και ποσότητας δηλητήριο. Η σύνθεσή του δεν είναι σταθερή, είναι όμως σταθερότερη του συλλεγόμενου δηλητηρίου.

ΓΝΩΣΤΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ

Βελτιώνει την κυκλοφορία αίματος, βελτιώνει την δύναμη της καρδιάς, βελτιώνει την διαπερατότητα των αγγείων και ενισχύει την φυσική δύναμη σε πολυ μεγαλο βαθμο.
Εχει εξαιρετικα ισχυρη αντιφλεγμονώδη, ενω παραλληλα ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το ρυθμίζει. Εχει αντιοξειδωτική, αντιγηραντική, ισχυρα αναλγητική και αντιβακτηριδιακή δραση. Βρίσκει νέους δρόμους και συντομεύει την κίνηση μεταξύ των νευροδιαβιβαστών. Ειναι αντισπασμωδικό, αυξανει την οξυγονωση των πνευμονων και προσφερει ενα συνολικο αισθημα τονωσης και πνευματικης ανατασης.
Το δηλητήριο είναι 60 φορές πιο δραστικό από την κορτιζόνη, σε διάφορες παθήσεις.
Σχετικα με το αναπνευστικο συστημα, δινει αριστα αποτελέσματα στο άσθμα, στην χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και στο εμφύσημα.
Τα τσιμπήματα γύρω από μια δερματικη ουλή είναι ικανά να την «σβήσουν» σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και να αποκαταστήσουν το δερμα, δεδομενου οτι το δηλητηριου εχει την ικανοτητα να δημιουργει νεα αγγεια στην περιοχη. Θεραπευει τα εκζέματα, τα τοπικά έλκη. Εφαρμοζεται σε δερματικούς όγκους όπως ο καρκίνος του δέρματος με τσιμπήματα γύρω γύρω από αυτόν, τα οποια μπορούν να τον εξαφανίσουν σταδιακα. Ειναι πολυ οφελιμο στην ψωρίαση με τα αποτελέσματα να ειναι αλλωτε καλά και αλλωτε ουδέτερα.
Ειναι πασιγνωστα τα αποτελεσματα του δηλητηριου στον ερυθροματώδης λύκος και στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Βοηθαει στο καρδιαγγειακο συστημα, ρυθμίζει την πίεση του αίματος, θεραπεύει τις αρρυθμίες, την αρτηριοσκλήρυνση και τις φλεγμονές των αρτηριών. Δινει αριστα αποτελεσματα σε μολυνσεις απο ιούς και βακτηρια. Το τσιμπημα της μελισσας, ηδη χρησιμοποιειται στην Ιαπωνια, προληπτικα ως αντι-γριππικο εμβολιο σε μικρα παιδια και μεγαλους.
Βοηθά πολύ σε χρόνιους νευρομυικους πόνους, στο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα παύει τον πόνο και βοηθα στην υποχωρηση του ιστόυ που υπεραναπτύχθηκε και πιέζει τα νεύρα και τα αγγεία.Βοηθαει στην ισχιαλγία σε διάφορες νευρίτιδες, ινομυαλγίες κλπ. Θεραπευει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης. Θεραπευει τενοντίτιδες και επικονδυλητιδες και αλλες φλεγμονες.
Το δηλητηριο ειναι πολυτιμο σε ολες τις ρευματοειδης παθησεις οπως η Ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, η ψωριακή αρθρίτιδα, ενω η ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα), μπορεί να θεραπευτει με λιγα τσιμπηματα και καταλληλη διατροφη.

Μέλι ή ζάχαρη;

Η μείωση της πρόσληψης σακχάρων έχει πολλά οφέλη όπως είναι η διατήρηση σταθερών επιπέδων σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα σας και η συντήρηση του βάρους του σώματος σας.

Εντούτοις, η ερώτηση παραμένει:Εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε μια μικρή ποσότητα γλυκαντικής ουσίας για το τσάι σας, τον καφέ, ή άλλα τρόφιμα ή ποτά, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε μέλι ή ζάχαρη;

Η απάντηση είναι εύκολη: το μέλι είναι σίγουρα καλύτερο από την επεξεργασμένη ζάχαρη. Παρόλο που 1 κουταλιά του γλυκού ζάχαρη έχει 16 θερμίδες ενώ μια κουταλιά του γλυκού μέλι έχει 22, όταν χρησιμοποιείτε μέλι χρειάζεστε πολύ μικρότερη ποσότητα για να έχετε το ίδιο γλυκαντικό αποτέλεσμα, συνεπώς λαμβάνεται λιγότερες θερμίδες. Επιπλέον το μέλι έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από τη ζάχαρη. Αυτό σημαίνει ότι προκαλεί μικρή αύξηση του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα.

Η ραφιναρισμένη ζάχαρη είναι μια "αρνητική" θρεπτική ουσία. Κυριολεκτικά δεν έχει καμία διατροφική αξία και χρησιμοποιώντας την αναγκάζετε ουσιαστικά το σώμα σας να χρησιμοποιήσει ήδη αποθηκευμένα θρεπτικά συστατικά για να την επεξεργαστεί.

Το μέλι αφ' ετέρου έχει πολλές ευεργετικές θρεπτικές ουσίες, ένζυμα και αντιοξειδωτικά, που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες οι οποίες καταπονούν τον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι πολύ σημαντικό το μέλι να μην έχει υποστεί ιδιαίτερη επεξεργασία, καθώς αυτό μπορεί να καταστρέψει πολλά από τα ένζυμα που περιέχει. Επιπρόσθετα, αποτελεί άμεση πηγή ενέργειας καθώς αφομοιώνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα από τον ανθρώπινο οργανισμό και είναι πλέον κατάλληλο για άτομα με έντονη σωματική δραστηριότητα.

Μερικά από τα πολλά μειονεκτήματα και αρνητικές επιδράσεις που έχει η ζάχαρη είναι :

- προκαλεί προβλήματα στα δόντια και τα ούλα
- μειώνει την ποσότητα της βιταμίνης Ε και την πρόσληψη των πρωτεϊνών και αυξάνει την πιθανότητα καταστροφής τους πριν απορροφηθούν από τον οργανισμό
- αυξάνει την αρτηριακή πίεση
- αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων
- μειώνει τη λειτουργικότητα των ενζύμων
- αυξάνει την πιθανότητα παχυσαρκίας (αύξηση του ποσοστού λίπους στον οργανισμό)∙ πιο συγκεκριμένα η ζάχαρη μετατρέπεται σε λίπος 2-5 φορές περισσότερο από το άμυλο
- αυξάνει την κατακράτηση υγρών και την εμφάνιση κυτταρίτιδας
- αυξάνει την όρεξη και το αίσθημα της πείνας σε παχύσαρκα άτομα
- προκαλεί ορμονικές διαταραχές
- έχει αρνητικές επιδράσεις στο γαστρεντερικό σύστημα
- αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης αρτηριοσκλήρωσης
- μπορεί να προκαλέσει τροφική αλλεργία
- αυξάνει το κίνδυνο εμφάνισης Alzheimer
- συμβάλλει στη δημιουργία ελεύθερων ριζών που προκαλούν οξειδωτικό στρες και οδηγεί σε πρόωρη γήρανση
- είναι εξαιρετικά εθιστική και συμβάλλει στην αύξηση του ποσοστού των ημικρανιών και κατάθλιψης

Καλό θα ήταν να δίνετε στα μικρά παιδιά μέλι αντί για ζάχαρη αφενός για να συνηθίζουν σε φυσικές γεύσεις και αφετέρου για να μην εθιστούν στη ζάχαρη.

Από πολλές έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι η κατανάλωση μελιού βελτιώνει την ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να επεξεργάζεται τη γλυκόζη, ενώ η επεξεργασμένη ζάχαρη έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ικανότητα αφομοίωσης της με την πάροδο των χρόνων.

Μελέτες δείχνουν ότι ένα άλλο όφελος του μελιού είναι η μείωση των συμπτωμάτων των αλλεργιών (τα καλύτερα αποτελέσματα προκύπτουν όταν το μέλι προέρχεται από την περιοχή που κατοικείτε ή από περιοχές με παρόμοια χλωρίδα).
Επιπλέον, η καθημερινή κατανάλωση μικρής ποσότητας μελιού βοηθά στην συντήρηση σταθερών τιμών γλυκόζης στο αίμα.

Τέλος, όταν ένας οργανισμός υποφέρει από κρυολόγημα, πυρετό, άσθμα κλπ, τα ούρα του μετατρέπονται από όξινα σε αλκαλικά. Η συχνή κατανάλωση ζάχαρης παίζει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή αυτή, με αποτέλεσμα να γίνετε πιο επιρρεπείς σε αυτές τις παθήσεις. Αντίθετα αν καταναλώνεται δύο φορές την ημέρα (πρωί-βράδυ), δύο κουταλιές μέλι σε ένα ποτήρι νερό, η οξύτητα του σώματος παραμένει σταθερή και έτσι ο οργανισμός έχει περισσότερη αντοχή σε αυτές τις καταστάσεις.

Συμπερασματικά, το μέλι έχει σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη ζάχαρη και είναι απαραίτητο να το εντάξουμε στον καθημερινό μας διαιτολόγιο ως υποκατάστατο της. Χρησιμοποιείστε λοιπόν το μέλι όσο περισσότερο μπορείτε και μειώστε την καθημερινή κατανάλωση ζάχαρης στο ελάχιστο!