ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΡΗ

Τι πρέπει να γνωρίζετε για την γύρη

Γενικές πληροφορίες: Η γύρη είναι ένα προϊόν που η φύση μας προσφέρει μέσα από τα φυτά που επισκέπτονται οι μέλισσες και έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
-Ποικιλία στο χρώμα ανάλογα με την ποσότητα μεταλλικών αλάτων, υγρασίας και ηλιοφάνειας.
-Έντονη και ευχάριστη μυρωδιά.
-Ποικιλία στη γεύση (όξινη, γλυκιά, πικρή, αλμυρή) ανάλογα με τα είδη λουλουδιών από τα οποία συλλέγεται.

Συστατικά γύρης: Η φρέσκια γύρη περιέχει βιολογική υγρασία, πρωτεΐνες, αμινοξέα, υδατάνθρακες λιπαρά οξέα, βιταμίνες A-B1-B2-B3-B5-B6-B12-C-D-E-H-K-PP, ένζυμα, συνένζυμα και μεταλλικά στοιχεία.

Ενδείξεις:
Η φρέσκια γύρη μελισσών έχει τόσες ιδιότητες που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια τροφική «βόμβα».
Δρα βοηθητικά και πολλές φορές θεραπευτικά σε παθήσεις όπως ο προστάτης, στομαχικές διαταραχές, πεσμένο ανοσοποιητικό, αλλεργίες, προβλήματα εντέρου, κακή λειτουργία παγκρέατος και συκωτιού, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, υψηλή πίεση, άγχος, αδυναμία του οργανισμού ν’ αποθηκεύσει βιταμίνη C, διαταραχή ορμονικού συστήματος,  παχυσαρκία και ανορεξία καθώς επιφέρει ισορροπία στο σωματικό βάρος.

Τρόπος χορήγησης:
-ξεκινήστε με μικρές ποσότητες
-μη ζεσταίνεται και μην εκθέτετε στον ήλιο την γύρη
-κρατήστε την γύρη όσο περισσότερο μπορείτε κάτω από την γλώσσα, πριν την καταπιείτε
-μπορείτε να την αναμείξετε με μέλι, γιαούρτι, δημητριακά, χυμούς.
-αποθηκεύετε την φρέσκια γύρη πάντα στην κατάψυξη

Δοσολογία:
Φρέσκια Γύρη: Προτείνουμε 1 κουταλάκι του γλυκού ημερησίως για την πρώτη εβδομάδα. Εν συνεχεία αυξάνουμε στα 2κ.γ 3 φορές την ημέρα ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε οργανισμού. Ένας αθλητής για παράδειγμα μπορεί να καταναλώσει  έως 100γρ την ημέρα.
Σύμφωνα με μελέτες 2 κουταλιές της σούπας γύρη την ημέρα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνες, αμινοξέα και μεταλλικά στοιχεία. Καταναλώνουμε την γύρη μετά το φαγητό και με συνοδεία αρκετού νερού.Σε περίπτωση αλλεργικής αντίδρασης διακόψτε την χρήση.
Σημείωση: καταναλώστε το σύνολο της ημερήσιας λήψης σας σε γύρη έως νωρίς το απόγευμα.

Διάρκεια Χρήσης:
Αν δεν παρατηρηθούν αλλεργίες ή αντενδείξεις, η γύρη πρέπει να χορηγείται συνεχώς. Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε λάβει αρκετή ποσότητα παρακολουθώντας την όρεξή μας μέρα με την μέρα. Όταν η επιθυμία μας για γύρη μειωθεί, σταματάμε ή μειώνουμε την δοσολογία μας για λίγο.

Ημερομηνία λήξης του προϊόντος:
Η γύρη παραμένει αναλλοίωτη κ κατάλληλη προς βρώση έως και 2 έτη μετά την αναγραφόμενη ημερομηνία παραγωγής της. Η σωστή διατήρηση της γύρης είναι στην κατάψυξη στους -18, από όπου καταναλώνεται κατευθείαν καθώς δεν κρυσταλλώνει.

ΤΟ ΜΕΛΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

1/1

Featured Posts

“Αν η ζωή είναι ένα λουλούδι τότε ο έρωτας είναι το μέλι του.” 

Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο μεγάλος μας ιατροφιλόσοφος Ιπποκράτης δίδασκε μέσα από τα συγγράμματά του ότι ‘’φάρμακό σας ας γίνει η τροφή σας και η τροφή σας ας γίνει φάρμακό σας’’.

Χιλιάδες χρόνια μετά αποδεικνύεται σωστός και πάνω του χτίζονται τα θεμέλια της σύγχρονης Ολιστικής Διαιτολογίας. Είχε αναφέρει πως το μέλι κάνει πιο ζωηρό το χρώμα του ανθρώπου ενώ ο Πυθαγόρας είχε διαπιστώσει πως το μέλι εξαφανίζει την κόπωση και δίνει ενέργεια σε έναν εξουθενωμένο οργανισμό. Ο Δημόκριτος με τη σειρά του απέδωσε τα πολλά χρόνια της ζωής του στο οινόμελο, το οποίο συνόδευε μαζί με άρτο καθημερινά.

Μερικά και μόνο παραδείγματα αποδεικνύουν πως από την αρχαιότητα το προϊόν αυτό είχε αναγνωριστεί για τις σημαντικές ευεργετικές του ιδιότητες στον άνθρωπο και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια, ο δυτικός κόσμος ανακαλύπτει ξανά το μέλι σαν τρόφιμο και σαν φαρμακευτικό βοήθημα. Η παγκόσμια παραγωγή ανέρχεται σε περίπου ένα εκατομμύριο τόνους και συνεχίζει να αυξάνεται ενώ η πρόκληση παραγωγής ποιοτικού μελιού είναι μεγάλη.

Όσο αφορά την χώρα μας, αν και θεωρούμαστε αυτάρκεις στον παραγωγικό τομέα και είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε πυκνότητα μελισσιών ανά μονάδα εδάφους ωστόσο ερχόμαστε τελευταίοι στην παραγωγή μελιού το οποίο φτάνει τα 10 κιλά ανά μελίσσι έναντι των 30 κιλών που είναι η μέση απόδοση των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Το μέλι στην Αρχαία Ελλάδα

Η μέλισσα εμφανίζεται πρώτη φορά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια, βάζοντας το μέλι στην πρώτη θέση μη παρασκευασμένου ζαχαρούχου τροφίμου μέχρι τον 16ο αιώνα μ.Χ. Στον ευρύτερο Μεσογειακό χώρο τα πρώτα στοιχεία που καταγράφονται για την διατροφική και θεραπευτική του αξία έγκειται το 2700 π.Χ.

Πιο συγκεκριμένα, στην Αρχαία Ελλάδα η μέλισσα, το μέλι και το κερί κατείχαν περίοπτη θέση σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες. Από τις πινακίδες Γραμμικής γραφής Β της Κνωσού, των Μυκηνών και της Πύλου αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τη διακίνηση μελιού, χωρίς όμως να αναφέρονται στοιχεία για συστηματική μελισσοκομία.Επί τούτου, πρώτοι ο Όμηρος και ο Ησίοδος, αναφέρουν άγρια μελίσσια σε σπηλιές ή σε βελανιδιές ενώ το αρχαιότερο εύρημα είναι ένα σκεύος καπνίσματος των μελισσών από το Σέσκλο της Θεσσαλίας και χρονολογείται στα τέλη της νεολιθικής περιόδου (4500 – 3300 π.Χ.). Επίσης στην Κρήτη κατά τις ανασκαφές στην Φαιστό ευρέθησαν κυψέλες από πηλό που χρονολογούνται στην Μινωική εποχή (3.400 π.Χ.).

Μία ακόμη απόδειξη για την σημαντική θέση της Μέλισσας και του νέκταρ της στην κοινωνία μας δίνεται μέσα από την Ελληνική Μυθολογία, όπως:

• Η μορφή της Θεάς Μητέρας προ-Άρτεμης που απεικονίζεται ως μισή μέλισσα μισή γυναίκα.

• Η ονομασία που αποδίδεται στον Θεό του Ολύμπου Δίας ο Μελισσεύς ή Μελισσαίος, χάρη στις ιερές μέλισσες που τον μεγάλωσαν μέσα στην σπήλια στο ‘’Ιδαίο Άντρο’’ της Κρήτης.

• Ο Τροφώνιος, θεϊκό παιδί που τράφηκε με μέλι από νύμφες μέσα σε ιερή σπηλιά, όπου το δρόμο ως εκεί έδειξαν μέλισσες, οι λεγόμενες τροφωνιάδες.

• Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης, ήταν ο εισηγητής της καλλιέργειας των μελισσών, του σταφυλιού και της ελιάς, ο προστάτης των βοσκών και των κυνηγών και θεράποντας της ιατρικής και της μαντικής.

• Η παράδοση στην είσοδο του Κάτω Κόσμου, όπου ο νεκρός έπρεπε να έχει μαζί του, μέσα από τον ποταμό Αχέροντα, μια μελόπιτα για να εξευμενίσει τον τρομερό φύλακα του Άδη, Κέρβερο.

• Ενώ τέλος ο πιο γνωστός ίσως μύθος σε όλους τους Έλληνες, τα φτερά που κατασκεύασε ο Δαίδαλος από κερί κηρύθρας μελισσών για τον ίδιο και το γιο του, Ίκαρο.

Υπήρξε λοιπόν οργανωμένη μελισσοκομία στην αρχαία Ελλάδα, με σκοπό την παραγωγή φυσικού μελιού γνωστού από τα τότε χρόνια για τις ευεργετικές του ιδιότητες. Η φήμη του συνεχίζεται και στην εποχή του Μεσαίωνα. Πλέον η μελισσοκομία εξελίσσεται σε όλη την Ευρώπη σε επαγγελματική βάση εκμεταλλευόμενη την αύξηση της ζήτησης μελιού και κεριού. Η πληθυσμιακή αύξηση και η σύνδεση του κεριού με τις θρησκευτικές και καθημερινές λειτουργίες αποτελούν την κινητήρια δύναμη.