Ασφόδελος

Ο ασφόδελος (Asphodelus) είναι ένα γένος φυτών που περιλαμβάνει είδη που απαντώνται σε περιοχές με έντονη βόσκηση ή πυρκαγιές ή με έντονες ξηροθερμικές συνθήκες, καθώς είναι αρκετά ανθεκτικό και επειδή δεν βόσκεται από τα ζώα.Ανθίζει Φεβρουάριο και Μάρτιο και δίνει μεγάλες ποσότητες γύρη και νέκταρ. 

Στην αρχαία Ελλάδα

Ο ασφόδελος ήταν το «νεκρολούλουδο» των αρχαίων Ελλήνων, καθώς οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι οι νεκροί κατοικούσαν σε ένα λιβάδι με ασφόδελους (Ασφόδελο Λειμώνα)… Το είχαν σαν σύμβολο πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους τους (καθώς είναι πλούσιοι σε άμυλο)! Σ' ένα από αυτά τα λιβάδια, γεμάτα από ασφόδελους, όπως τα βλέπουμε και σήμερα σε απέραντες εκτάσεις στους λόφους και στις ακτές, συναντήθηκαν και οι ψυχές των ηρώων πού είχαν πέσει στην Τροία (Όμηρος, Όδ. 11.539-24.3). Τα χειμωνιάτικα γυμνά κοτσάνια του ασφόδελου τα σύγκριναν οι ποιητές με τις στρατιές των ψυχών πού περιφέρονταν στις όχθες του Αχέροντα. Η δυσάρεστη μυρωδιά του φυτού, μαζί με τ’ άχαρα λουλούδια, ασφαλώς είχαν σχέση με τον ωχρό θάνατο και το λυκόφως του κάτω κόσμου. 

Στη σύγχρονη Ελλάδα

Εκτός όμως από τη μυθολογία, στις πιο σύγχρονες παραδόσεις ο ασφόδελος ήταν ο οιωνός για την επόμενη χρονιά: όταν το μακρύ στέλεχος (ποδίσκος) του ασφόδελου είναι στραβό, λένε ότι η χρονιά θα είναι κακή, αντίθετα αν είναι ίσιο η χρονιά θα πάει καλά. Το ίδιο το στέλεχος (ποδίσκος), επειδή είναι μαλακό, τα παιδιά (σε παλαιότερες εποχές) με αυτό κατασκεύαζαν ανεμόμυλους, που τους αναρτούσαν το καλοκαίρι πάνω στα δώματα. Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή.